Konutta baba, okulda hoca, alanda kaptan: Yılmaz ailesinin muvaffakiyet hikayesi

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

ParaVolley Türkiye Ulusal Kadrosu’nda forma giyen Mehmet Yılmaz ve oğlu Samet Yılmaz, ay-yıldızlı forma altında muvaffakiyetten muvaffakiyete koşuyor. Baba-oğul, ulusal ekipteki başarısıyla 2 Avrupa şampiyonluğu yaşadı.

Burdur’da 22-24 Kasım’da düzenlenen ParaVolley Avrupa Şampiyonası B Kategorisi’nde Türk Ulusal Ekibi, namağlup şampiyon olarak ismini A Kategorisi’ne yazdırdı. Yaklaşık 8 yıl evvel kurulan ve gösterdiği gelişimle Avrupa’da ses getiren Milli Takım, böylece müzesine ikinci Avrupa Kupası’nı götürdü. Daha önce Gümüş Ligi ikinciliği ve üçüncülüğü yaşayan Milli Takım, son olarak katıldığı ParaVolley Avrupa Milletler Gümüş Ligi’nden şampiyon olarak geldiği Burdur’da da namağlup şampiyon olarak bu başarıyı taçlandırdı.

Milli Takım‘ın bu muvaffakiyetinde büyük rol oynayan ve turnuva boyunca gösterdiği performansla MVP seçilen ekip kaptanı Mehmet Yılmaz (51), şampiyonluğun yanı sıra oğlu Samet Yılmaz ile bir arada ay-yıldızlı forma için uğraş etmenin gururunu yaşıyor. Uzun yıllar Ulusal Kadro’da voleybol oynayarak başarılı bir meslek yaşayan ve birebir vakitte Ulusal Eğitim Bakanlığı’na bağlı Ankara Etimesgut Necip Fazıl Kısakürek Ortaokulu’nda vücut eğitimi öğretmeni olarak misyon yapan Yılmaz, geçirdiği sakatlıklar nedeniyle voleybolu bırakmak zorunda kaldı. Mehmet Yılmaz, okulda öğrencisi olan ve babasının müsaadeden gitmek isteyen oğlu Samet Yılmaz’ın (25) doğuştan gelen mahzurundan ötürü voleybolu bırakıp, oturarak voleybola geçtikten sonra çağırıldığı ParaVolley Ulusal Ekibi’nde yaklaşık 8 yıldır oğluyla birlikte ay-yıldızlı forma için çaba ediyor.

Baba oğul muvaffakiyetten muvaffakiyete koşuyor

Mehmet ve Samet Yılmaz, birlikte katıldıkları 4 Avrupa Şampiyonası’nda 2 Avrupa Kupası kazanmanın büyük gururunu yaşıyorlar. Saha içinde konuttaki baba oğul münasebetini bir kenara bırakarak profesyonel bir formda kaptan ve oyuncu bağıyla oynayan Mehmet – Samet Yılmaz’ın şimdiki amaçları ise 2025 yılında Macaristan’da düzenlenecek ParaVolley Avrupa Şampiyonası A Kategorisi’nde de şampiyon olup, 2028 Los Angeles Paralimpik Oyunları’na katılmak.

“Oğlumun daveti üzerine oturarak voleybola geçtim”

Olimpik voleybol oynarken yaşadığı sakatlıklar nedeniyle ve oğlunun davetiyle oturarak voleybola geçtiğini hatırlatan Mehmet Yılmaz, “Ortaokul dönemlerimde voleybola başladım. Uzun yıllar İstanbul, Ankara, Karadeniz Ereğlisi gruplarında olimpik voleybol oynadım, ulusal kadroda da uzun yıllar vazife yaptım. Sonrasında da sakatlıklar, ameliyat durumları ve kalıcı hasarlar kalınca da oturarak voleybola gelmiş oldum. Buraya nasıl geldim derseniz oğlum da voleybol oynuyordu. Ben vücut eğitimi öğretmeniyim birebir vakitte. Oğlum benim öğrencimdi. Ben de voleybol öğrensin diye ve voleybolu sevdiği için, ilerlemesini istediğim, yeterli yerlerde olsun, başarılı olsun istediğim için eğitim veriyordum ona. Sonrasında bir gün hocası ‘Samet bu türlü bir kamp var gelir misin?’ diye oğlumu davet etmiş. O da katılmış bu kampa. Güzeline gitmiş onun da. İkisini birlikte yapıyordu. Hem olimpik oynuyordu hem de oturarak voleybola katılıyordu. Sonra oğlum da beni çağırınca, ‘Baba en azından bize yardıma gelir misin? Senin de mahzurun var sakatlıklarından ötürü. En azından raporlarını görürler’ gibilerinden davet edince ben de katıldım. Sonrasında süreç o denli devam etti” dedi.

“Uzun yıllar sakatlığıma karşın olimpik voleybol oynadım fakat yaş ilerleyince bedenim kaldırmadı”

Olimpik voleybolu sakatlıklar nedeniyle oluşan mahzurundan ötürü bırakmak zorunda kaldığını belirten Yılmaz, “Uzun yıllar oynayınca eklemlerde hasar oluyor. Zira maçlarda ayağımız burkuluyor bağlar kopuyor ve kıkırdak kırılıyor. Birike birike belirli bir yaştan sonra da zati artık beden kaldırmıyor. Benim iki ayak bileğim de ameliyatlar nedeniyle donmuş bir formda şu an. Donunca da artık kalıcı olarak bu türlü devam ediyorum. Ben uzun yıllar sakat sakat voleybol oynadım yeniden. Tabi oynadıkça daha da ilerledi. İlerleyince de kırklı yaşlara yakın bırakmak zorunda kaldım. ParaVolley’in heyecan müddeti de macerası da 8 yıl. Yeni bir branş. 2025 yılında gideceğimiz Avrupa şampiyonası 5. turnuva olacak” formunda konuştu.

“Sahada duygusallık bitiyor, profesyonellik başlıyor”

Oğlunun daveti üzerine ParaVolley’e geçtiğini belirten baba Yılmaz, oğlu ile ortasında konutta baba-oğul alakası varken alanda ise bunun kaptan-oyuncu bağına döndüğünü lisana getirerek, “Oğlum ulusal ekip kampına gitti 8 sene evvel, yaşı da küçüktü. Biz bir arada olağan voleybol oynuyorduk aslında onunla maçlara da gidip geliyorduk. Sonra kampa beni de davet etti, ‘gelir misin?’ dedi. Oradaki hocası da beni tanıdığı için ‘Baban gelebilir mi? Bize de buradaki arkadaşlara da yardımcı olur hem’ demiş. Yani oğlumun tavsiyesiyle bu branşa katılmış oldum. Baba-oğul gidiyoruz. Ay-yıldızlı formayı giymek başka bir gurur. Oğlumla bunu paylaşmak, temsil etmek o farklı bir memnunluk, başka bir gurur. Başarılı epeyce, oğlumun muvaffakiyetini gördükçe de daha da hoşuma gidiyor, daha memnun oluyorum. Grupta ben kaptanım. Grup içinde herkes ortasında yaş farkı olsa da herkes bir oyuncu. O denli olunca da oğlum alanda ismimle sesleniyor, kaptanım diyor, ‘Mehmet’ diyor ortada. Yani alandayken baba-oğul duygusallığı bitiyor, profesyonellik başlıyor ve sonuca gitmeye çalışıyoruz” cümlelerine yer verdi.

Samet Yılmaz: “Voleybola babamın dayanağıyla başladım, artık ulusal ekipte bir arada oynuyoruz”

Yaklaşık 15 yıldır voleybol oynadığını, bunun 7 yılının olimpik voleybol, kalan 8 yılının ise paralimpik voleybol olduğunu lisana getiren oğul Samet Yılmaz, “Voleybola on yaşındayken babamın takviyesiyle başlamış bulundum. Esasen kendisi de eski ulusal voleybolcu. Olimpik kategoride yer alan ayakta oynanan dediğimiz voleybolda uzun yıllar ulusal kadroda yer almış. Onun takviyesiyle başladığımı söyleyebilirim. Benim mani durumum aslında genetik, çocukluktan gelen bir durum. Ancak ilerleyen yaşlarda biraz daha tesiri artınca hocalarımın ve babamın da dayanağıyla biraz da oturarak voleybola yönelme eğilimim oldu. Ayak bileğimde kas zayıflığı ve buna bağlı olarak kemik deformasyonu durumu var. Yaş ilerledikçe bu durum daha da fazla ortaya çıktı. Olimpik voleybol oynadığım periyotta ulusal ekip kampına davet edildim. Orada benden sorumlu hoca birebir vakitte oturarak voleybolda da ulusal ekip antrenörlüğü yapıyordu. Beni gördü ve teklif etti. Ben de kabul ettim. Daha sonra oturarak voleybol ulusal ekip kampına davet edildim. Birinci kampa katılmamın akabinde babamı davet ettim aslında o kampa. Daha sonra birlikte devam ettik bu spora. Yaklaşık 8 yıldır birlikte oynuyoruz. Avrupa şampiyonası daha sonra Avrupa şampiyonalarının ön elemeleri, Altın Lig, Gümüş Lig karşılaşmalarında yer aldık, birlikte oynadık. Bunun dışında alanda büsbütün profesyonel bir halde yani baba-oğuldan uzak daha çok iki atletiz. Alanda o benim kaptanım ve büsbütün profesyonel bir biçimde oyunumuzu sürdürmeye devam ediyoruz” dedi.

“Babamla oynamak hem keyifli hem gurur verici”

Babasıyla ay-yıldızlı forma altında oynamaktan büyük gurur ve memnunluk yaşadığını söyleyen Samet Yılmaz, “Aslında birlikte oynamak çok keyifli duygusal olarak baktığımızda. Fakat profesyonel olarak baktığımızda ise o benim kaptanım, ben ekibin atletiyim. İşimizi yapıyoruz. Ortada sırada ufak tefek tansiyon oluyor alanda. Lakin bizde orada olan orada kalır. Ay-yıldızlı formayı babam ile birlikte giymek çok gurur verici bir şey katiyetle. Kazandığımız, kaybettiğimiz her maçta gurur duyarak elimizden geleni yapmaya çalışıyoruz. Babamla olmak, babamla birlikte çaba etmek de çok keyifli” formunda konuştu. – BURDUR